Rzeczywiście przerażające jest wyobrazić sobie te setki czy nawet tysiące istnień ludzkich zawieszonych pomiędzy życiem, a śmiercią. To tak w nawiązaniu do słów arcybiskupa Michalika.
Potencjalnie każdy z tych zarodków może stać się Zosią czy Stasiem. Czy takie ograniczenie potencjalnego rozwoju nie jest ograniczeniem podstawowych praw człowieka?
Wyobraźmy sobie hipotetycznie, że za kilkanaście lat dorosły już chłopak czy dziewczyna zapragnie mieć brata czy siostrę to będzie mógł pójść do kliniki gdzie jego rodzice pozostawili kilkanaście zamrożonych zarodków i sobie brata lub siostrę „wyhodować”?
Czy istnieje jakiś kres istnienia zamrożonych zarodków? Czy przyszłość to tysiące zamrażarek z zarodkami? Kto będzie ponosił koszty podtrzymywania zamrożonego życia? Jeżeli nastąpi awaria prądu i zarodki umrą to czy potencjalni rodzice będą mogli skarżyć klinikę za zaniedbanie, a może zabójstwo i to wielokrotne?
Czy możliwy jest handel zarodkami o czy wspominał minister Gowin polegający na sprzedaży „właścicieli” zarodków za jakich można uznać rodziców?
A co jeżeli kiedyś rodzice zrozumieją swój błąd i zechcą odebrać dziecko przybranym rodzicom?
To kilka problemów jakie pojawiają się przy okazji zapłodnienia In vitro. Czy nie jesteśmy świadkami narodzin eugeniki-hodowli ludzi do odpowiednich zadań? Bogaci będą zlecali wyhodowanie potomka bez wad genetycznych, z wysokim ilorazem inteligencji, pożądanymi cechami fizycznymi itd.
Raz otwartej puszki Pandory możemy nie być w stanie powtórnie zamknąć.
Apologeta metody In vitro Leszek Miller najwyraźniej tych kwestii nie rozumie.
